Το δυσανάλογο τρόπο με τον οποίο κατανεμήθηκαν τα οικονομικά βάρη της πανδημίας ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, περιγράφει το εβδομαδιαίο δελτίο της Alpha Bank.
«Η ιδιομορφία της οικονομικής κρίσης και η διαφορετικότητα των θέσεων εργασίας είχαν ως αποτέλεσμα ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων να επωμιστούν το μεγαλύτερο μέρος των συνεπειών (χαμηλόμισθοι, εργαζόμενοι με χαμηλή εκπαίδευση, νέοι)».
Οι νέοι δεν ήταν οι μεγάλο χαμένοι της κρίσης μόνο στην Ελλάδα. Σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ οι ώρες εργασίας της νεολαίας μειώθηκαν περισσότερο από 26%. Η σφοδρότητα με την οποία επλήγησαν από την κρίση εξηγείται στη βάση δύο παραγόντων. Αρχικά γιατί κατά πλειοψηφία εργάζονται σε τομείς που θίχτηκαν ιδιαίτερα από την κρίση, όπως ο τουρισμός, ο επισιτισμός, κ.α. Επιπλέον, επειδή εργάζονται σε δραστηριότητες που κυριαρχεί η επισφάλεια και η ελαστικότητα.
Με βάση εκτιμήσεις του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας τη χρονιά που ξέσπασε η πανδημία το 2020, οι εργαζόμενοι έχασαν το 8,8% των συνολικών ωρών εργασίας, που ισοδυναμούν με ετήσιες ώρες εργασίας 255 εκ. εργαζομένων πλήρους απασχόλησης.
Επιστροφή στην κανονικότητα από το 2023 και βλέπουμε
Το πιο ανησυχητικό ωστόσο από τις εκτιμήσεις που μεταφέρει το δελτίο της τράπεζας είναι πώς ούτε το 2022 προβλέπεται επιστροφή στην κανονικότητα. Ειδικότερα, ο αριθμός των ανέργων για το 2022 προβλέπεται να φτάσει τα 205 εκ. άτομα σε όλο τον κόσμο, όταν το 2019 ανέρχονταν σε 187 εκ. εργαζόμενους. Η μείωση των θέσεων εργασίας είναι αποτέλεσμα επίσης και της επιτάχυνσης της ψηφιοποίησης της οικονομίας λόγω κορονοϊού.
Μια ακόμη συνέπεια των αλλαγών που προκάλεσε η πανδημία αφορά την αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας. Η ανησυχία για την αύξησή της προέρχεται από το γεγονός ότι στα τέλη του 2020 καταμετρήθηκαν 60% περισσότεροι άνεργοι για τουλάχιστον έξι μήνες, ποσοστό που συνέχισε να αυξάνεται και στο πρώτο τρίμηνο του 2021.
Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν στροφή της κοινωνικής πολιτικής έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανισότητες που δημιουργεί η πανδημία.