Δεν έχουμε απαιτήσεις από τη δημοσιογραφία των Νέων, γνωρίζουμε τι να περιμένουμε. Αλλά όταν ένας άνθρωπος των γραμμάτων σπεύδει να ρετουσάρει τις πρώτες έντονες ρωγμές της πατριαρχικής κουλτούρας, θεωρητικοποιώντας προσωπικά της ζητήματα, πρόκειται για αήθη επίθεση.
Δεν γνωρίζουμε τι παραστάσεις είχε στην παιδική της ηλικία η συγγραφέας, που την επηρέασαν σε μακροπρόθεσμη βάση. Τι σημάδια μάζεψε πάνω της ώστε να θεωρεί τον εαυτό της άξιο να χαστουκώνεται εντός μιας ερωτικής σχέσης. Και δεν μας νοιάζει κι όλας. Δικαίωμά της μάλιστα να θεωρητικοποιεί τα βιώματά της προκειμένου να δικαιολογήσει ενήλικες δυσλειτουργίες στον εαυτό της.
Όμως της απαγορεύουμε να μας τα σερβίρει με λογοτεχνική ιδιότητα. Να γίνεται ύπουλα ένας ακόμα κρίκος στον φαύλο κύκλο της πατριαρχίας.
Αν η κα Βαμβουνάκη δέχεται να αναπαράγει με την ύπαρξή της την πατριαρχία, αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούται να εξοικειώνει την κοινωνία στην ανοχή και στην κακοποίηση (είτε πρόκειται για χαστούκια είτε για λεκτική βία).
Ο έρωτας δεν κατοικεί στις σπηλιές, ούτε τα κλωτσομπουνίδια είναι δείγμα ερωτικού πάθους και συναισθηματικής έξαρσης.
Οι προσβολές, οι ειρωνείες, η υποτίμηση φανερώνουν κακά πρότυπα αλληλεπίδρασης κι επιβαρυντικά χαρακτηριστικά μίας οικογενειακής ή κοινωνικής δυναμικής, στην πρώιμη ηλικία. Η επιστήμη, σύσσωμη, αυτά πρεσβεύει. Τώρα, αν το υποκείμενο δεν έχει αναγνωρίσει τα αίτια της έλλειψης αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή της, αλλά τα έχει ενσωματώσει και τα έχει αναγάγει σε… λογοτεχνία, κακό του κεφαλιού της. Τον εαυτό της εξαπατά.
Δυστυχώς η κα Βαμβουνάκη διαβάζει και με λάθος τρόπο τις αντιδράσεις των ανθρώπων, μετά από όσα έγραψε. Εκπλήσσεται με την «τόση οργή, την χολή, την κακία, την τόση ανάγκη να με πληγώσετε και να με προσβάλετε». Δεν εννοεί ότι η κατά μέτωπο επίθεση γίνεται προς «αυτό» που επέλεξε να «υπερασπιστεί» σε μία ιδιαίτερα οδυνηρή περίοδο. Τη μείωση της γυναικείας αξιοπρέπειας και της αυτοεκτίμησης.
Όσοι κι όσες παλεύουμε με τα κύματα για ακεραιότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών, δεν βγάζουμε χολή, κακία ή προσβολές. Δεν είναι αυτό το έδαφός μας. Εμείς πατάμε γερά στην αλληλεγγύη και στην αλήθεια.
Ζωή Χαλιδιά